دلایل شکست نمایش التون جان در برادوی و واکنش‌ها

نمایش پرحاشیه التون جان؛ سیاست، ایمان و نقدهای تند

درخشش نام التون جان در دنیای موسیقی، بی‌نیاز از معرفی‌ست. اما وقتی نوبت به تئاتر برادوی رسید، به‌نظر می‌رسد که نمایش موزیکال او با عنوان “تمی فی” (Tammy Faye) نتوانست انتظارات هنری و تجاری را برآورده کند. نمایشی با مضامین عمیق اجتماعی و سیاسی که به‌جای درخشش، با بازخوردهای منفی منتقدان و مخاطبان روبه‌رو شد. حالا پرسش اصلی این است: چرا پروژه‌ای با چنین پشتوانه هنری در برادوی شکست خورد؟ در این گزارش، نگاهی می‌اندازیم به زوایای مختلف این ناکامی هنری.

داستان یک زن جنجالی: تمی فی باکر

شخصیت اصلی نمایش، تمی فی باکر، یک مبلغ مذهبی مسیحی و چهره جنجال‌برانگیز تلویزیونی در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ بود که زندگی پر فراز و نشیبی داشت. با وجود تمام شکست‌ها و انتقادها، او به یکی از نمادهای فرهنگی آمریکا تبدیل شد. همین موضوع انگیزه‌ای شد برای ساخت اثری ترکیبی از درام، موزیک و پیام‌های اجتماعی. شخصیت تمی فی با همه پیچیدگی‌هایش در نمایش، با صدای موسیقایی التون جان و اشعار جیک شیرز جان گرفت. اجرای نمایش در تئاتر برادوی باعث شد تا نقدهایی جدی درباره لحن سیاسی و ساختار هنری آن مطرح شود. اطلاعات بیشتر درباره تمی فی باکر در ویکی‌پدیا

آیا تم سیاسی برادوی را به چالش کشید؟

یکی از اصلی‌ترین نقدهایی که به نمایش “تمی فی” وارد شد، سیاسی بودن بیش از حد آن بود. برخی منتقدان بر این باور بودند که پروژه التون جان، به‌جای تمرکز بر داستان انسانی و پیچیدگی درونی شخصیت‌ها، بار سیاسی و اجتماعی سنگینی به دوش کشید که از جذابیت نمایشی آن کاست. مطابق گزارش هالیوود ریپورتر، برخی مخاطبان با اشاره به مسائل مربوط به جنبش‌های حقوق بشری، مذهب راست‌گرای آمریکا و خشونت فرهنگی، نمایش را بیش از اندازه پیام‌محور تلقی کردند. این نوع نگاه شاید در پلتفرم‌های سیاسی مؤثر باشد، اما در صحنه‌ای مانند برادوی که دنبال بیان هنری لطیف است، می‌تواند اثر معکوس داشته باشد.

دکور و کارگردانی؛ یکپارچگی یا هرج‌ومرج؟

اگرچه نمایش از نظر موسیقی و ترانه‌سرایی، امتیازهای نسبی گرفت، اما برخی بررسی‌ها نشان داد که طراحی صحنه و دکور از انسجام روایی نمایش کاست. روپرت گولد، کارگردان اثر، سعی کرد با بهره‌گیری از صحنه‌‍های افکت‌دار و طراحی‌های تجملاتی، تجربه‌ای متفاوت خلق کند اما نتیجه آن به گفته‌ی برخی منتقدان، بیشتر گیج‌کننده بود تا تأثیرگذار. همچنین برخی بازیگران در ایفای نقش‌هایشان درخشیدند اما انسجام گروهی برای تأثیرگذاری عمیق بینندگان احساس نمی‌شد. نمایش مثل یک قطعه پازل ناتمام جلوه می‌کرد.

بازگشت سرمایه: یک فاجعه مالی؟

یکی دیگر از عوامل شکست این نمایش در برادوی، بازگشت ضعیف سرمایه بود. با هزینه‌های بالای تولید، حقوق بازیگران شناخته‌شده و همچنین تیم هنری صاحب‌ نام، انتظار می‌رفت که فروش بلیت‌های نمایش بخش زیادی از هزینه‌ها را جبران کند. با این حال، آمار فروش کمتر از حد انتظار بود و با گذشت تنها چند ماه، تهیه‌کنندگان ناچار به تعطیلی اجرا شدند. به باور کارشناسان، برادوی هنوز جاذبه خود را حفظ کرده اما نیاز به آثاری دارد که هم زمینه تجاری داشته باشند هم بتوانند مخاطب را درگیر کنند. “تمی فی” هرچند جسورانه و متفاوت بود، اما در جذب مخاطبان عمومی، چندان موفق عمل نکرد.

واکنش‌ها به شکست؛ خودانتقادی یا عقب‌نشینی؟

در پی توقف اجرای نمایش، واکنش‌ها از طرف التون جان، تیم نویسندگی و همچنین جامعه تئاتری متنوع بود. برخی این شکست را فرصتی برای بازنگری سبک تولیدات موزیکال قلمداد کردند. التون جان در بیانیه‌ای کوتاه اعلام کرد که خلق “تمی فی” برای او تجربه‌ای پرچالش اما ارزشمند بوده و از تلاش همه عوامل قدردانی کرده است. هم‌زمان برخی فعالان تئاتر و مخاطبان نیز در شبکه‌های اجتماعی به حمایت از مفهوم نمایش پرداختند و اعلام کردند که جامعه هنوز برای پذیرش چنین روایت‌هایی آمادگی کامل ندارد.

آینده نمایش‌های سیاسی در برادوی چه خواهد شد؟

شکست “تمی فی” شاید برای برخی نشانه‌ای از عدم استقبال از نمایش‌های موزیکال با تم سیاسی باشد. اما از طرفی دیگر، برخی کارشناسان معتقدند که در دنیای امروز، ایجاد توازن بین پیام‌های سیاسی و فرم هنری، کلید موفقیت آثار نمایشی جذاب است. تجربه شکست التون جان در برادوی می‌تواند درسی برای هنرمندان باشد: اگر پیام سیاسی پررنگ‌تر از روایت جذاب باشد، تماشاگران ممکن است ارتباطی با اثر برقرار نکنند. اگر به دنبال آخرین اخبار سینما ایران و جهان هستید، این به‌روزرسانی‌ها هر روز در وب‌سایت فیدوپو منتشر می‌شوند. پس با ما همراه باشید.